Architekt Halvard Solness zyskał sławę dzięki budowie kościołów, ale od czasu tragedii, która spotkała jego rodzinę, zamiast domów bożych woli wznosić domy dla ludzi. Nie narzeka na brak zleceń, rządzi w firmie twardą ręką i właśnie ma się przeprowadzić do nowego domu. Wydaje się, że ma wszystko pod kontrolą. Niezapowiedziane przybycie tajemniczej Hilde Wangel sypie jednak piach w ten dobrze naoliwiony mechanizm…

W ostatnich latach opinią publiczną na całym świecie regularnie wstrząsają doniesienia o nadużyciach seksualnych. Ich punktem kulminacyjnym stał się globalny ruch #MeToo. Bez wątpienia temat etyki seksualnej to jeden z najistotniejszych tematów pierwszej połowy XXI wieku, w którym sfera erotyczna niezmiennie pozostaje jedną z najważniejszych sił wpływających na złożone relacje międzyludzkie. Czy tego chcemy czy nie, ulegamy tym oddziaływaniom na różnym poziomie. Świadomie lub bezwiednie.

Czy o tym jest spektakl „Budowniczy Solness”?

Twórcy spektaklu – reżyser Szymon Kaczmarek i dramaturg Żelisław Żelisławski (laureaci Złotego Yoricka na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku za spektakl „Kupiec wenecki”) – zaproponowali oryginalne odczytanie dramatu, dociekliwie przyglądając się intencjom Ibsena, także przez pryzmat jego osobistej biografii. Główny nurt akcji sztuki oparty jest na niejasnej więzi tytułowego bohatera z dwunastoletnią dziewczynką. Po wielu latach, już jako dorosła kobieta, Hilde odwiedza słynnego architekta w jego willi, by domagać się spełnienia danej niegdyś obietnicy.

Henrik Ibsen, który w centrum swojej twórczości stawiał człowieka z jego rozterkami moralnymi, w napisanym w 1899 roku „Solnessie” dotknął materii wyraziście rezonującej z tematami ważnymi współcześnie, tu i teraz. Pojęcia takie jak przemoc seksualna, przemoc psychiczna czy pedofilia obecne są w popularnym dyskursie, ale znajomość procesów oraz mechanizmów emocjonalnych tworzących te zjawiska wciąż pozostaje powierzchowna. Wciąż szukamy drogi, jak się w tym problemie przejrzeć.