Szklana menażeria to pierwsza sztuka Tennessee Williamsa, która przyniosła mu sukces. Tytułowa kolekcja szklanych figurek gromadzona przez Laurę, uciekającą od rzeczywistości dziewczynę, to metafora kruchości życia jej niepełnej rodziny, zamkniętej w kręgu wspomnień i iluzji. Williams wykorzystał w tym studium psychologicznym okruchy własnej biografii, szukając ucieczki przed frustracją, tęsknotą za realnym życiem, rezygnacją. Twórcy kaliskiego przedstawienia, Jabrzyk i Roszkowski, relacjonują zdarzenia z perspektywy Toma, w którego wspomnieniach prawda miesza się z fikcją, a na domową codzienność nakładają się historie hollywoodzkich superbohaterów.